Natuur kan zo raken! Ik las een opvallende rouwadvertentie in het plaatselijk blad waarin een dochter de buren bedankt langs het wandelrondje die ze met haar moeder altijd maakte.Ze bedankt hen voor de mooie tuinen waar haar moeder zo van genoot tijdens haar dagelijkse wandeling. De moeder is er niet meer en de dochter bekent dat ze het ommetje ook zal missen. Dat raakt me hoeveel betekenis dit geeft en wat prachtig dat de buren worden bedankt!
Afgelopen week zie ik een portret van een reporter uit Australië die een maand op de rampplek van de MH17 was. Hij kwam op het idee om zonnebloemzaden op die plek te oogsten en die aan de nabestaanden op te sturen. Zoveel troost gaf dit gebaar aan hen, ik kreeg er kippenvel van.
Vanmorgen met een vrouw van 84 gelopen die weinig uit huis kwam. Samen hebben we het park tegenover haar huis verkend met de rollator. Ze stond tegen een kastanjeboom en kon daar steun vinden. We ontdekten de zachte bast van de berk. En ze schrok van het springzaad wat in haar hand ontplofte. We liepen over een pad vlak boven het water.
Daarna genoten we van een ijsje die ze al jaren niet meer had gegeten.Het deed haar goed en ze durft de volgende keer zelf dit rondje te maken. Prachtig hoe ze open stond voor deze ervaring in de natuur en hoe dit haar helpt volgende keer zelf dit stapje te maken. Zo eenvoudig en zo waardevol is dit, dat raakt mij nou! Wat raakt jou?
Geef een reactie