Het is een waar feest om buiten te zijn. Ik schrijf nu in mijn tuin waar de blauwe regen in een slinger hangt en een confetti van bloemblaadjes rondstrooit. De laatste appelbloesem belooft een mooie oogst van appels of wellicht appelcider.De slakken zetten zich aan een feestmaal van zoveel groen in frisse kleuren, dat smaakt naar meer en er is genoeg! De ooievaar kleppert, zo blij is ze met haar partner. In de bermen maakt het fluitenkruid een rand van kant. Het kleurt in het gras geel van boterbloemen, wit van madeliefjes en paars van klaver. Zo uitbundig viert de natuur haar feest. En wij mogen daarvan genieten!
Het is voor mij een feest om daar doorheen te lopen, stil te staan en me altijd weer te verwonderen over al het moois wat ik zie. Ik had een geweldig verjaardagsfeest van Eigenspoor met mijn gasten, struinend door de uiterwaarden. En tweede pinksterdag hou ik voor het eerst een lezing over het cadeau van de natuur.
Als je blij bent is het niet moeilijk om te genieten van al het moois buiten. Maar hoe doe je dat als je niet zo lekker in je vel zit en je hoofd vol zit met gedachten? Hoe pak je dan het cadeau van de natuur uit?
Dat vraagt om tijd te nemen en rond te kijken, te vertragen en waar te nemen waar je bent.
En als je dan geland bent kom je rustig in beweging. Stap voor stap voel je je voeten en hoe die weer verbinding maken met je kuiten. Je voelt het contact met de grond waar je voeten over bewegen: je wordt gedragen door moeder aarde. Ga langzaam met je aandacht naar boven en scan je lichaam. Haal eens lekker adem en nog eens: hè hè. Je hoeft nergens heen want je bent er al, thuis bij jezelf en lekker buiten. Dan kijk je eens rond. Waar valt je oog op? Wat hoor je eigenlijk? En welke geur komt als vanzelf naar je toe? Durf je iets te proeven in de natuur? En voel je het briesje tegen je wangen? Je zintuigen maken verbinding met jou en je omgeving. Zij zijn de poort om uit je hoofd te komen en weer te voelen en te genieten. Ik word er speels van en kruip soms in de kruin van een wilg of ga in een holle boom staan. Mijn nieuwsgierigheid maakt het feest nog groter.
Het is een feest om buiten te zijn en ik wil iedereen uitnodigen om iedere dag naar buiten te gaan en te genieten!
Het feest van de natuur wordt in veel landen gevierd en dat kan nu ook in Culemborg.Vier Fete de la Nature mee op tweede pinksterdag. In de middag is er veel te beleven bij Werk aan het Spoel. Ik kijk er naar uit en neem je graag mee tijdens een natuurbelevingstocht. Dat geef ik je cadeau!
Ben je erbij? Wat vind jij feestelijk in de natuur en waar geniet jij van? Ik ben benieuwd!

Bij het krieken van de dag hoorde ik, terwijl ik nog in bed lag, een vogel zingen. Hij of zij tsjielpte en floot er lustig op los. Lente! Ik luisterde ademloos, het eerste vogelgezang in de ochtend na de winter. Zou het een merel zijn? Maar namen van vogels doen me niet zoveel dus ik vond het gelijk een flierefluiter. Veel leuker om zelf een naam te bedenken.
Dit eerste vogelgezang na de stille winter ontroert me. Het breekt iets open in me.
Op zo’n moment voel ik dat de Winter me toch wat meer naar binnen heeft getrokken.Er zit een beetje een schild om me heen en daar breekt zo’n kleine vogel met z’n gefluit nu zomaar doorheen. Mooi!
“There is a crack in me” zong Leonard Cohen.

Ken je dat gevoel ook? Dat eerste lentegevoel en wat doet dit met jou?
Ik vind het fijn om me door de natuur te laten leiden en stil te staan wat dit met mij doet. De natuur als spiegel. Het brengt me thuis bij mezelf en geeft me rust.

Ik luisterde vanochtend goed en het was nog maar 1 vogel.
Wonderlijk toch hoe een vogel weet dat de winter genoeg is geweest en dan zijn ochtenddeuntje start. Je moet ook wel lef hebben om de eerste te zijn en je moment te kiezen!
Die lef om iets nieuws te doen vraagt vooral dat je in beweging komt en gaat doen wat je misschien wel eng vindt. Van binnen voel je wel wanneer het jouw moment is.
Alweer een metafoor die deze dappere vogel mij biedt.

Ik heb besloten vandaag deze blog te schrijven en weer een stapje op het pad van sociale media te zetten, geen makkelijk pad voor mij als buitenvrouw. De inspiratie van de Flierefluiter helpt me.

Ik hoor graag wat jou een Lentegevoel geeft en wat dit met je doet. Schrijf je een reactie?

Onder druk presteer ik niet veel, het verlamt me en ik word er onzeker van als ik mijn deadlines niet haal.

Natuurlijk had ik een nieuwsbrief nog in december willen versturen met de beste wensen. Mijn website had allang klaar moeten zijn en gevuld met teksten in een duidelijke structuur. Die structuur worstel ik het meest mee maar dat moet er toch echt van komen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Steeds stel ik eisen aan mezelf wat allemaal af moet zijn en voor welke tijd. Het gekke is dat ik erachter ben gekomen dat ik nog het meest mijn eigen tiran ben. Ik ben degene die hoge eisen stelt aan mezelf en alles perfect wil doen. En daar word ik niet blij van!

Ken jij dit ook?

Hoe doe jij dat om zonder druk lekker te werken, in de stroom te blijven en toch gaandeweg te zien hoeveel er gebeurt waardoor je tevreden bent? Het is een kunst op zich.

Kleine doelen stellen helpt mij al een beetje en ook om niet boos te worden op mezelf. Ik laat me het liefst leiden door wat er op mijn pad komt, daar word ik gelukkig van en het geeft me ruimte en plezier. Mijn doelen of thema’s zet ik op de horizon waardoor ik wel richting houd maar minder druk voel en dat is zoveel milder naar mezelf.

Die richting geeft me houvast en helpt me beslissingen te nemen waar ik voor wil gaan. Mijn lijf geeft signalen of iets klopt en ik kan altijd bijsturen als kapitein op mijn levensschip.

Vandaag heb ik besloten om deze blog te schrijven en met jullie te delen hoe ik vaak worstel met dit thema. Delen helpt ook om er niet alleen mee te blijven zitten. En te kunnen leren van anderen hoe die hier mee omgaan.

Het is eigenlijk heel natuurlijk om in de Winter je acties klein te houden en niet gelijk voluit naar buiten te gaan. Kijk maar naar buiten. Die bollen komen toch ook langzaam boven de grond en de knoppen zitten er al een tijdje en groeien ook langzaam in de winter. Het is Winter en dan mag je wat meer van binnen pruttelen in jezelf. Heerlijk om zo met de natuur te leven, dat bevalt mij wel!

Herkennen jullie dit of heb je eigen manieren om hiermee om te gaan? Laten we ze delen, ik ben benieuwd naar je reactie!